Kiek dan!



Zulke regen mag van mij altijd wel vallen

Soms komt regen heel goed uit. Soms kan regen helend werken. Het spoelt al het vuil, alle narigheid van je af en laat het weglopen in een putje in een hoekje. Weg.

Gisteren was ik boos en verdrietig en gefrustreerd. Dingen gingen niet zoals ik het wilde, niet zoals ik het mij had voorgesteld. Ik was bang. Bang dat alles alsnog mis zou gaan. Mijn vuisten waren gebald, mijn voorhoofd gefronst, mijn lichaam strak naar binnen getrokken.

En toen gingen we naar het circus. Een circus zonder dieren waar iedereen zijn eigen clown was. En acrobaat. En trapeze-artiest. En zanger. En jongleur. Dit circus nam mij mee naar een andere wereld waar geen hypotheken bestaan, maar alleen maar hoepels, jongleerkegels, wolken aan een touwtje, rode ballen, gekke pruiken, en een heleboel water. De voorstelling straalde zoveel liefde voor het theater uit, zoveel liefde voor beweging, voor muziek, voor het lichaam, gehuld in zachte kleuren en prachtig licht dat mijn hart weer open ging. Mijn hart dat bang, boos en verdrietig zat te mopperen in een hoekje. Langzaam draaide het hoofd om, de ogen werden groot van verbazing en verwondering. De rest van de avond keek mijn hart met open mond en een glimlach om de lippen verrukt naar dit schouwspel. "O ja," verzuchtte het, "dit  bestaat ook nog."

Maz heeft er zin in

"Wat heb jij?", vraagt de OLM op een druilerige zaterdagochtend. We zijn net wakker en liggen de dagen die geweest zijn en de dagen die nog zullen komen te overdenken. Met een grote glimlach op mijn gezicht maak ik een rondedansje in bed en blijkbaar ziet dat er vreemd uit. "Wat ik heb? Ik heb verheuging", zeg ik, en dan bedoel ik niet het op een bekakte toon uitspreken van een ander woord voor koorts. Zoals een adellijke dame zou zeggen: "Dokterrj, ik heb geleuf ik ietwat verheuging". Nee. Ik bedoel dat ik last heb van... eh... ik lijd aan.... Nee. Wacht. Ik heb er juist geen last van en ik lijd helemaal niet! Het is heerlijk, verheuging. Welk werkwoord zou daar dan wel bij passen? Verheugen is natuurlijk zelf een werkwoord. Ik zou dus ook gewoon kunnen zeggen: "Ik verheug mij verschrikkelijk op..." Ja. Op wat? Dat is het hem. Ik verheug mij op alles wat komen gaat. Ons hele leven hier. Het wonen in het nieuwe huis, de tuin, het hebben van een afwasmachine, alle vrienden en familie die langs gaan komen, het wandelen en fietsen door het Hogeland, in bad liggen, schaatsen op het kanaal, langzaam weer een Gronings accent krijgen, na het werk biertjes drinken met Impa, zelf groente verbouwen, tegen iedereen hoi zeggen, de kipjes, op alles! Ik ben in opperste staat van verheuging!