Voor de wind

Mensen, wat heb ik toch een mooi leven. Alles gaat voorspoedig. Ik ben gezond, woon fijn, heb een leuke baan en heb onlangs een ontzettend lieve man in mijn leven gekregen. Kortom, de kosmos is mij goed gezind.

Dat uit zich in kleine dingetjes waar ik nog blijer van word dan ik al was.

Ik heb deze week vrij genomen en ben blijkbaar zo vrij dat ik vandaag al de hele dag denk dat het vrijdag is. Morgen ga ik alleen maar werken omdat we 's middags op een uitje gaan dat ik zelf heb georganiseerd. Niet vervelend. (Morgen toch? Niet vandaag al, toch? Kijk, dat bedoel ik)

Ik fiets naar het afvalscheidingsstation om mijn plastic afval te brengen (van een beter milieu word ik ook blij) en kom onderweg mijn vroegere buurvrouw tegen. "Bakkie?", vraagt ze. Zo zit ik vervolgens heerlijk op een bankje voor haar huis met haar zoontje op schoot koffie te drinken.

Ik check toch even mijn werk e-mail met het enorme gevaar daar heel chagerijnig van te worden. Lees ik in een mail dat het probleem dat er gisteren nog was inmiddels spontaan is opgelost. Hoera! Nu kan ik me nog meer ontspannen.

De moeder van de ontzettend lieve man heeft via via toch kaartjes weten te bemachtigen voor hem en voor mij voor de opera waar ik heel graag heen wilde maar die dinsdag volledig uitverkocht (b)leek.

En dan is het ook nog eens heel mooi weer en zit ik heerlijk een oud Thea Beckman-boek te lezen en dan gaan we komend weekend ook nog eens zeilen.

Kweenie hoor, maar als ik dan vervolgens de doos met knäckerbrøt open op de grond laat vallen kan me dat niks schelen en heb ik het niet eens meteen opgeruimd. Ik ga weer lekker verder lezen.....