Geïnspireerd door Impa heb ik het liggen ook eens aan een grondig onderzoek onderworpen. Zondagmiddag. Julianapark. Op een plaid. Klaar met lezen. Buik vol met dropvissen, colasleutels, chips en tijgernootjes. Ik vlij mij neer en laat de zwaartekracht haar werk doen. Met elke seconde meer ontspanning vindt mijn lijf zijn weg over de plaid, het gras en de grond eronder. Alles gaat lekker liggen tot ik niks meer wil bewegen behalve mijn oogleden. Als ik ze opendoe zie ik alleen maar groen. Groen gras, groene boomstammen met groene klimop, groene bladeren die in zonnige stukjes met goud bekleed zijn. Bij de boom ernaast schittert het in koper.
Ik sluit mijn ogen weer en zak langzaam weg. Aan de rand van mijn bewustzijn hoor ik het ruisen van de wind in de bomen. Een gesprek in het Turks naast ons. Omdat ik het niet kan verstaan drijf ik weg op het gekabbel van het gebabbel. Een kind lacht. Een spinnetje kriebelt over mijn voet. Ik voel een druppel kwijl langs mijn wang glijden. Ik beweeg lekker niet. Een haan kraait. Het kind doet de haan na. Gekras van een potlood. Ik doe één oog open. De Ontzettend Lieve Man kijkt op van zijn schetsblok en zegt: "Blijf nog maar even zo liggen." 
7 opmerkingen:
Hahaha! Kwijl. Een ongecensureerd verslag.
Goed man, liggen. En dan zo bewust. Met veel ruis en gekabbel. Heerlijk! Lang leve de zomer.
Goed gelukt, die schets. Vooral met het vertekenende perspectief van een naar voren gestoken bovenbeen. Not bad!
@Impa: Zo, jij bent snel! Kom je er een keer naast liggen?
Heerlijk, zo lijkt het net alsof ik zelf een dagje in het park heb gelegen. Thanx!
ik kom al tot rust als ik dit stukje lees.. heerlijk.
volgens mij gaan van verliefdheid al je zintuigen extra toeren draaien of zo ;-) blijf vooral genieten, wij lezen lekker mee.
Van wie was
die druppel
kwijl dan?
Yuw!
Ontzettend heerlijk...!
@Frank: goeie vraag... tot nu toe dacht ik van mij.... Hmm.
Welkom hier trouwens!
Een reactie posten