woensdag 25 mei 2011

(Stam)Gasten

Naast de regelmatig langswaaiende vrienden en familie, die hier weekendjes, middagjes of gewoon losse uurtjes komen uitwaaien, luieren, fikkie steken, vissen, heggen snoeien, bbq-en, wandelen, koffie drinken, brownies bakken, of Donald Duckjes lezen, hebben wij ook vaste gasten die op ons terrein semi-permanente huisvesting hebben gevonden.

De meest ongewenste waren toch wel de mieren, die het randje van het aanrechtblad als kortste route van A naar B (van nest naar voedsel waarschijnlijk) hadden gekozen. Als je 's nachts onverwachts de keuken in kwam zag je ze in een lange zwarte streep lopen. Lokdozen, koffieprut, schijven citroen, hopen bakpoeder, kruidnagelen, het mocht allemaal niet baten. Ze bleven komen. Ik gaf het op. En dat hielp. Misschien zijn ze beledigd dat ik ze negeer. Of bovengenoemde gecombineerde middelen hadden een langere inwerktijd dan ik had verwacht. Want ze zijn opeens weg. Geen mier meer te zien! Binnen dan.
Buiten woont de rode variant. Ergens in het gras. Dat luieren moeten de gasten dus maar niet languit op het gazon proberen.

In de schuur bivakkeert elk jaar een paar boerenzaluwen. In het vroege voorjaar beginnen zij met het inrichten van hun vaste nest boven in de balken. Meneer Zwaluw beschermt zijn broedende vrouw angstvallig en protesteert hevig als we er te lang over doen om onze fiets te pakken.
Inmiddels zijn er jonkies. Je ziet net een klein geel bekkie boven de rand van het nest uitsteken. Vader en moeder vliegen af en aan, maken meerdere malen per uur drie duikvluchten over de tuin, om daarna met het wurmpje voor het wurm, precies door het ronde gat in de muur naar binnen te vliegen. Zwaluwen brengen geluk heb ik gehoord. Dat hebben we hier zeker. Ze eten ook muggen. Dat is al een geluk op zich.

Onze grootste held is toch wel onze half wilde aanloopkat. Die zat bij de prijs van het huis in. De vorige bewoners voerden hem al en vroegen of wij dat wilden blijven doen. Zo heb ik weer een kat maar niet in huis want dat wil de OLM liever niet (hij zegt dat hij allergisch is, maar volgens mij is hij gewoon jaloers). Iedereen blij. Hij is nogal schichtig. Ik was net zo ver dat ik hem mocht kroelen achter zijn oren en dat hij zelfs languit ging liggen aan mijn voeten, tot ik dat verpestte door een foto van hem te maken. Zodra ik de camera ophief rende hij weg en nu mag ik hem niet meer aaien.
We hebben hem Mohammed genoemd. Dan woont er tenminste één Mohammed in Onderdendam. Roepnaam Moussi. Van Mustafa. Ik hoop dat het nog goed komt tussen ons.

9 opmerkingen:

Impa zei

Joh, die is gewoon meteen naar een spiegel gerend om zijn haar goed te doen.

LogPoes zei

Ik wilde reageren, klikte het vak open, zag de reactie van Impa en moest zó hard lachen dat ik niet meer weet wat ik wilde zeggen! :-D

Rubato zei

Prachtig verhaal, zie het allemaal voor me.
Het weekend komen we kijken naar al je beesten.

Polle zei

Wat leuk om een zwaluwnest in de schuur te hebben. Bij ons zijn de koolmeesjes net uitgevlogen. Regelmatig zitten ze met z'n vieren op de tuintafel voor het raam. Ik zwaai dan als ik stofzuigend langsloop en waan me Sneeuwwitje: http://www.youtube.com/watch?v=gOL0rMBdNKw

christa zei

Wat schrijf jij leuk! Ik heb in allerijl een paar daagjes ver gescrold, en alles is al even leuk! Ik heb je gespot tussen de namen van blogrevival, ik ben nu aan een blog-lezen-marathon begonnen, omdat ik bij ieder van de blogrevival wil langs gaan! Ik zelf doe als verwaaide Belg ook mee!
Groetjes
Christa ( Fibromindy )

Anoniem zei

Beestjes! Ik hou van beestblogs.

Marieke zei

Maar Moussi pakt niet de zwaluwen, hoop ik?

Rubato zei

Hallo Maz,

Ik kan gelukkig weer reageren.
Het was gezellig bij jullie in de "toene".
We hebben er van genoten om door jullie "toene" te kruipen.
Geniet van jullie prachtige plekje.
Groeten aan de Olm.

Rubato.

Jet zei

Wat fijn, een paar blogjes te lezen voor mij omdat ik een poosje niet geweest ben :) Een knuffel aan het lieve jongetje, poesje en jezelf en de olm.