zondag 30 mei 2010

Nooit meer eigenlijk

1. eigenlijk bn. 'echt, werkelijk'
categorie: geleed woord
Mnl. eigenleke 'id.' [1240; Bern.], eigheleec, eighenleke 'zelf, van de eigen persoon' [1380-1400; MNW-P], eychelic, eichentlic 'in eigendom' [1406-48; MNW], eigentlike 'zelf, meer bepaaldelijk?' [1470-90; MNW-P], properlic of eigentlick 'bepaaldelijk of eigenlijk' [1479-1517; MNW-P].
Gevormd uit eigen en het achtervoegsel -lijk.
Mnd. egentlik; mhd. eigen(t)lich (nhd. eigentlich); nzw. egentlig (< mnd. of vnhd.).
Net als in het Duits heeft de betekenis zich in het Nederlands al vroeg ontwikkeld van het letterlijke 'eigen, van zichzelf' naar de huidige. In het moderne Nederlands is het gebruik als bn. vrijwel beperkt tot de schrijftaal. Het bijwoord eigenlijk is daarentegen bijzonder gebruikelijk en is zich zelfs aan het ontwikkelen tot een modaal partikel. In het Middelnederlands wordt ook de vorm eigentlijk aangetroffen, met epenthetische -t- zoals die tussen -n- en -lijk wel vaker voorkwam. Na het wegvallen van de Nederlandse eind-n viel in de uitspraak, en daarmee ook in de spelling, ook de -t- weg. Daar waar de -n werd gehandhaafd, zoals in ordentelijk (zie onder orde 1) en in Duits eigentlich en Zweeds egentlich (bn.) en egentlichen (bw.) zijn juist de vormen met -t- blijven bestaan.
Literatuur: Schönfeld 1970, par. 164

1. ei•gen•lijk bn 1. alle eigenschappen bezittend van; helemaal aan zijn naam beantwoordend 2. echt, wezenlijk
2. ei•gen•lijk bw welbeschouwd: wat is hij ~?
1. wel•be•schouwd bw alles in aanmerking genomen

Ik wil graag een oproep doen om het woord 'eigenlijk' te verbannen uit de Nederlandse taal. Niet deleten, want dat kan niet en dat wil ik ook niet, maar oproepen om het niet meer te gebruiken. Het is een slecht woord, een gemeen en geniepig woord. Het is niet goed voor ons. Daar kan dat woord eigenlijk niks aan doen, dat ligt aan ons, de gebruikers.

Hoe vaak komt het niet voor dat iemand je iets vraagt en dat je antwoord begint met "Eigenlijk ...."? Let er maar eens op. Dat 'eigenlijk' wordt vrij snel gevolgd door "maar..." En op de één of andere manier houden we aan zo'n reactie eigenlijk altijd een rotgevoel over. Alsof we niet hebben gezegd wat we eigenlijk hadden willen zeggen. Alsof dat woord ons erin geluisd heeft. Want wat zeggen we nu eigenlijk?

Daar heb je het al.

Eigenlijk betekent eigenlijk 'echt' of 'werkelijk'. Dus als we eigenlijk zeggen, liegen we welbeschouwd. In de echte wereld zou je iets anders hebben gezegd. En dat kan je duur komen te staan. Dingen die je eigenlijk helemaal niet wilt doen, niet vindt, niet wilt zeggen, doe je, zeg je toch! Het is voor de mensen tegen wie je het hebt ook vreselijk verwarrend. Ik zeg eigenlijk niet, en daar bedoel ik ja mee, terwijl ik nee wilde zeggen. En waarom zou je dat eigenlijk nog één minuut langer doen? Bevrijd jezelf en spreek vanaf nu alleen nog maar de waarheid. Wees stellig en zeg wat je werkelijk bedoelt. Gewoon eigenlijk niet meer zeggen.

Eigenlijk was dit mijn laatste.

zaterdag 29 mei 2010

Daarom zit Maz op Zumba

Zegt er iemand tegen de Ontzettend Lieve Man op het bruiloftsfeest: "Zeg, die vriendin van jouw was lekker aan het dansen op die dansvloer!"

donderdag 27 mei 2010

Knip, knap....knee

Mijn kapper heeft zijn schouder gebroken. Vertelde hij op mijn voicemail toen hij belde om onze afspraak van volgende week af te zeggen. Help! Wat nu?! Ik ga al bijna nooit, dus als ik al ga, is het hoognodig. Wat moet ik zonder mijn kapper?
Mijn eigenste Haardude door wie ik al 14 jaar mijn haar laat knippen. Toen hij opeens voor zichzelf begonnen was ben ik hem even kwijt geweest en heb me uit pure noodzaak door iemand anders laten knippen. Wat was ik blij dat ik hem weer gevonden had. Hij die 14 jaar geleden mijn haar van lang naar kort knipte en zei:"Zo. En nu niet meer lang laten groeien, hè?" Hij die precies weet wat ik wil. Altijd hetzelfde. Hij die elke keer met en schalkse glimlach vraagt, als ik na drie zoenen en een kopje koffie lekker met mijn hoofd achterover in de wasbak hang, "Lekker kort dan maar?". Ik smeek er altijd weer een paar centimeter bij, maar echt lang mag niet van hem. Het compromis is dat hij mijn pony heel kort mag knippen en ik twee lange slierten langs mijn gezicht mag. Zijn we alletwee blij. Maar streng als hij is mag ik die slierten niet achter mijn oren stoppen! De onderhandeling zit hem tegenwoordig in de kleur. Sinds ik genoeg verdien doe ik dat niet meer zelf (tot grote opluchting van Haardude die altijd zuchtend en tuttend met zijn hoofd schudde als ik met mijn droge Hema-kleurset-pieken aan kwam zetten). Hij wil dat ik het knalrood verf, ik hou het voorlopig even bij chocolade met goudaccenten. Maar waarschijnlijk zwicht ik uiteindelijk toch wel weer. Zo gaat dat met kappers en al helemaal met Haardudes....

In de tussentijd zal ik misschien toch een ander moeten zoeken die bij benadering mijn haar enigzins leuk knipt. Of ik kan het stiekem lang laten groeien. Hoe lang duurt een gebroken schouder?

woensdag 19 mei 2010

dinsdag 18 mei 2010

Rudy, wo bist du denn?

Ik was in Berlijn. Met de Ontzettend Lieve Man. Omdat hij al een heel jaar Ontzettend Lief is. Hand in hand struinden wij door de wijde straten van die o zo geweldige stad. Bezochten wij musea met geweldige exposities (Olafur Eliasson in het Martin-Gropius-Bau!!) in prachtige gebouwen en gingen wij 's avonds met vriend R. naar de Modena City Ramblers waar we temidden van de Italianen (huh, we waren toch in Berlijn?) hosten op revolutionaire Ierse Folk in het Italiaans. Bella ciao, bella ciao, bella ciao ciao ciao! We zaten een heerlijke middag in het Kaffeehaus Brandauer met een soepje, een worstje en een grote kop thee. En we hebben zelfs serieuze kunst gekocht in een galerietje van de kunstenaarsenclave Tacheles.

Ook al was het de vijfde keer dat ik in Berlijn was, ik ben het nog lang niet zat. Er is zo veel te doen, zo veel te zien. Ogenschijnlijk doelloos rondlopen in één van de opkomende hippe wijken is al leuk. Kreuzberg of Friedrichshain. En daar woont Rudy (niet te verwarren met vriend R.). Die zo mooi schrijft over Berlijn. Ik ken Rudy niet en toch ook weer wel. En toch weer helemaal niet. Ik heb op zijn blog wel eens een foto van hem gezien. Rossig haar met een korte baard. Daar liep ik, in Berlijn, hand in hand met mijn lief. Vanuit mijn ooghoeken spiedde ik rond. Zou ik hem tegenkomen? En zo ja, zou ik hem dan herkennen? Misschien komt hij wel net die hoek daar om. Nee, toch niet. In de U-Bahn, op het station. Misschien werkt hij wel in deze buurt. Maar nee, niks. Geen Rudy. Misschien heeft hij mij wel gezien. Die rare Nederlands uitziende vrouw hand in hand met haar vriend die spiedend om zich heen keek en steeds teleurgesteld zuchtte.
Alhoewel, dat laatste kan Rudy niet gezien hebben. Want vier dagen in Berlijn met de Ontzettend Lieve Man is op geen enkele manier teleurstellend!

zaterdag 1 mei 2010

Maz trekt de geloofwaardigheid van de publieke omroep in twijfel .....

.... wanneer ze de aankondiging hoort: "En "dan nu Eén Vandaag met Wouter Cup-a-Soup".