dinsdag 21 juli 2009
zondag 19 juli 2009
zaterdag 18 juli 2009
dinsdag 7 juli 2009
Onverwachte gast
De ontzettend lieve man had gekookt. Heerlijke rijst met babi ketjap en Chinese kool met ui en rozijnen. Ook al had ik eigenlijk al genoeg, ik schepte nogmaals op. En daar zat hij opeens. De onverwachte gast. Zomaar. Je hoort wel eens iets over hem in verhalen, je kent de gebruiken om altijd een extra bord te dekken voor het geval dat. Wij hadden geen extra bord. Daarom was hij aangeschoven bij de ontzettend lieve man. Heel rustig zat hij daar. Hij zei niks. Hij deed niks. Wij wisten niet zo goed wat we moesten doen. Daar spreken ze niet over in de verhalen en gebruiken. Had hij honger? Was hij boos dat hij geen eigen bord had? Wilde hij een verhaal horen. Een lied? We durfden niet te hard meer te praten. Heel voorzichtig maakte ik een foto. Na een tijdje aten wij gewoon maar verder. Het zou jammer zijn om het eten koud te laten worden. Opeens was hij weg. Verdwenen. Net zo onverwacht als hij was gekomen.
Misschien komt hij wel weer. Dan krijgt hij een eigen bord en een stuk taart.
maandag 6 juli 2009
Voor m'n kiezen
Grrrr, ik heb kiespijn. Gelukkig ben ik geen boer want er valt helemaal niks te lachen. Dat doet alleen maar pijn. Mijn linker-onder-verstandskies heeft het idee opgevat om door te willen breken. Of althans, de indruk te wekken dat hij door gaat breken. Want je zult zien dat hij zich over een paar dagen bedenkt. Mij eerst pijnigen en lastig vallen en dan denken:
"Och."
"Laat maar."
Alsof het niets is!
Het tandvlees dat eroverheen zit is gezwollen en rauw en zit steeds tussen de andere kies en mijn wang. De kies zelf is aan het werken. Ik voel em niet bewegen, maar wel steeds dattie bewogen heeft. Alsof ik een enorme klap op mijn bek heb gehad. Nu weet ik niet hoe dat voelt, want dat heb ik nog nooit meegemaakt, maar ik heb zo een idee. Helemaal tot rechts voel ik het. En als ik erop druk doet het pijn.
Ik heb al mijn verstandskiezen nog en geen daarvan is doorgebroken (O, vandaar.... Ja. Vandaar. Ha. Ha.) Mijn tandarts zegt dat het geen probleem is want ik heb een ruime kaak. Een grote bek bedoelt ze gewoon. Weet ik heus wel. Maar daar heb ik nu dus helemaal niks aan.
Kauwen doet zeer, slikken doet zeer, praten doet zeer en lachen doet zeer. Wat moet ik dan nog doen? Met een neutraal gezicht zitten zwijgen en omkomen van de honger en de dorst? Lekker gezellig. Ik kan niet eens hardop klagen. Het is heel erg. Dan maar een logje schrijven. Dat kan zonder gezichtsuitdrukking en zonder geluid. Als ik jullie toch niet had....
maandag 29 juni 2009
woensdag 24 juni 2009
Voor de wind
Mensen, wat heb ik toch een mooi leven. Alles gaat voorspoedig. Ik ben gezond, woon fijn, heb een leuke baan en heb onlangs een ontzettend lieve man in mijn leven gekregen. Kortom, de kosmos is mij goed gezind.
Dat uit zich in kleine dingetjes waar ik nog blijer van word dan ik al was.
Ik heb deze week vrij genomen en ben blijkbaar zo vrij dat ik vandaag al de hele dag denk dat het vrijdag is. Morgen ga ik alleen maar werken omdat we 's middags op een uitje gaan dat ik zelf heb georganiseerd. Niet vervelend. (Morgen toch? Niet vandaag al, toch? Kijk, dat bedoel ik)
Ik fiets naar het afvalscheidingsstation om mijn plastic afval te brengen (van een beter milieu word ik ook blij) en kom onderweg mijn vroegere buurvrouw tegen. "Bakkie?", vraagt ze. Zo zit ik vervolgens heerlijk op een bankje voor haar huis met haar zoontje op schoot koffie te drinken.
Ik check toch even mijn werk e-mail met het enorme gevaar daar heel chagerijnig van te worden. Lees ik in een mail dat het probleem dat er gisteren nog was inmiddels spontaan is opgelost. Hoera! Nu kan ik me nog meer ontspannen.
De moeder van de ontzettend lieve man heeft via via toch kaartjes weten te bemachtigen voor hem en voor mij voor de opera waar ik heel graag heen wilde maar die dinsdag volledig uitverkocht (b)leek.
En dan is het ook nog eens heel mooi weer en zit ik heerlijk een oud Thea Beckman-boek te lezen en dan gaan we komend weekend ook nog eens zeilen.
Ik heb deze week vrij genomen en ben blijkbaar zo vrij dat ik vandaag al de hele dag denk dat het vrijdag is. Morgen ga ik alleen maar werken omdat we 's middags op een uitje gaan dat ik zelf heb georganiseerd. Niet vervelend. (Morgen toch? Niet vandaag al, toch? Kijk, dat bedoel ik)
Ik fiets naar het afvalscheidingsstation om mijn plastic afval te brengen (van een beter milieu word ik ook blij) en kom onderweg mijn vroegere buurvrouw tegen. "Bakkie?", vraagt ze. Zo zit ik vervolgens heerlijk op een bankje voor haar huis met haar zoontje op schoot koffie te drinken.
Ik check toch even mijn werk e-mail met het enorme gevaar daar heel chagerijnig van te worden. Lees ik in een mail dat het probleem dat er gisteren nog was inmiddels spontaan is opgelost. Hoera! Nu kan ik me nog meer ontspannen.
De moeder van de ontzettend lieve man heeft via via toch kaartjes weten te bemachtigen voor hem en voor mij voor de opera waar ik heel graag heen wilde maar die dinsdag volledig uitverkocht (b)leek.
En dan is het ook nog eens heel mooi weer en zit ik heerlijk een oud Thea Beckman-boek te lezen en dan gaan we komend weekend ook nog eens zeilen.
Kweenie hoor, maar als ik dan vervolgens de doos met knäckerbrøt open op de grond laat vallen kan me dat niks schelen en heb ik het niet eens meteen opgeruimd. Ik ga weer lekker verder lezen.....
Abonneren op:
Posts (Atom)