donderdag 9 april 2009

Bakkerdebak!



Maz is danig in haar nopjes want.... de nieuwe oven is er! En, niet onbelangrijk: deze doet het wel goed! De vorige oven (ok, combimagnetron, maar dat is een stom en lang woord) ging maar tot 180 graden. Taarten mislukten ALTIJD. De onderkant werd gewoon niet gaar. En voor een keukenprinses als Maz was dat heel naar. (en dat rijmt dus is het waar)
Toen werd ze jarig en kreeg ze van iedereen een nieuwe oven. Gekocht bij de fijne buurt-elektroman. Want die hadden een Paasprijs en hij kwam em op weg naar huis wel even brengen. Dat doen ze bij de M***aM**kt niet.

Vandaag de grote proeve, de zalmtaart. Al jaren niet kunnen eten. Smekend stond ik bij de oven. Please! Nog 26 minuten........Please! Nog 14:34 minuten........ Piep Piep Piep!

En hij is gelukt! Hoera! Gejuicht werd er in huize Maz! Gedanst en gefeest. Er werd zelfs een traantje weggepinkt. De zalmtaart heeft nog nooit zo lekker gesmaakt (ok, toen die keer met verse dille).

Dus mensen, vanaf vandaag bakt Maz koekjes, hartige taarten, zoete broodjes, ze bruin en lucht.

dinsdag 7 april 2009

En ik heb niet eens kinderen.....

Op de weg terug van mijn werk merkte ik iets heel akeligs. Alle kinderen die ik onderweg tegenkwam, op de fiets, aan de hand of achterop, huilden. Nee, ze blèèrden. Van waaaaaaah! Waaaaaaaah! Mamaaaa! Papaaaaa! Ontroostbaar. Ik dacht nog, wat gek. Dat alle kinderen vandaag zo huilen. Hangt het soms in de lucht? En toen wist ik het.

De pappa's en de mamma's op de fiets ernaast, voorop, of aan de hand hadden gisteren net als ik naar De Wereld Draait Door gekeken en hadden ook het dreigement van Aart Staartjes gehoord. Ze hadden het slechte nieuws zojuist aan hun kinderen verteld. Als Sesamstraat niet terug naar half zeven zou gaan, dan hield Meneer Aart er mee op. Tenminste ALS het contract met Amerika überhaupt al zou worden verlengd in 2010. Ja maar.... hoezo? Wat bedoelt hij met ALS het contract wordt verlengd. Dat MOET toch gewoon? Staat dat niet in de wet? Dat alle kinderen verplicht Sesamstraat moeten kijken zodra ze hun ogen open kunnen houden? Blijkbaar niet. Blijkbaar hebben ze niet genoeg kijkcijfers. En dat komt weer omdat ze het steeds op een onhandige tijd programmeren. Ja, hehe! Hebben de mensen van de publieke omroep vroeger zelf geen Sesamstraat gekeken dat ze dat verband niet snappen?
Help dus mee het hen aan het verstand te peuteren: Sesamstraatnaarhalfzeven.

En ik heb dus niet eens kinderen.

zondag 5 april 2009

Maz breidt haar vriendenkring uit

Ik heb vrienden en kennissen van allerhande pluimage. Letterlijk pluimage af en toe want één bepaalde afdeling vrienden noemt zich de Flaminghi. Dat komt omdat we een keer op zoek waren naar flamingo’s in het wild en omdat het gros van deze afdeling in hun vrije tijd graag kinderliedjes in het Latijn vertaalt. Don’t ask. Die flamingo’s hebben we uiteindelijk nergens kunnen vinden.

Andere vrienden spreek ik regelmatig op een soort virtueel drielandenpunt dat alleen op zondag op een bepaald tijdstip bereikbaar is en raakt aan China, de Verenigde Staten en Nederland. Dat kan ook echt alleen maar op Skype.

En nu heb ik dus de laatste tijd het vermoeden dat ik een nieuwe afdeling vrienden heb. Het begint me namelijk op te vallen dat als ik door de stad fiets, naar mijn werk, naar een winkel, naar een kroeg of ergens, dat bepaalde stoplichten precies als ik er aan kom op groen springen. Zo aardig! Of ze wachten even met rood worden tot ik voorbij ben. De stoplichten vlak daarna doen meestal netjes mee, alsof ze het hebben afgesproken. Alsof ze via een kabeltje onder de grond – of draadloos – doorseinen “Daar komt ze! Op groen, jongens!”. Ik zeg daarom altijd vriendelijk dankjewel tegen elk groen stoplicht als ik weer eens heerlijk door kan fietsen. In een guitige bui wil ik nog wel eens knipogen. Ik word daar blij van. Van die lieve vrienden van mij, de stoplichten in U. Ik rijd nooit meer door rood. Dat zou van weinig respect getuigen. Als er al eens een keer een stoplicht op rood staat, dan zal daar wel een goede reden voor zijn.

Ik heb ook nog gewone vrienden. Die nodig ik uit op mijn verjaardag. Die geef ik een kus en een knuffel. Daar kook ik lekker voor. Zo heb ik van alles wat.

vrijdag 3 april 2009