maandag 25 mei 2009

maandag 18 mei 2009

Wijsheid met hoeveel jaren?

Opa leest Kleinzoon van zes voor over de eekhoorn en de mier. 
Er komen moeilijke woorden in voor zoals opgelucht, tevreden, droevig en verdrietig. 
Opa vraagt:"Weet je wat dat is, opgelucht?"
Kleinzoon kan het wel voordoen. 
Hij slaakt een diepe zucht en laat zijn schouders zakken. 
"En het verschil tussen droevig en verdrietig dan?", vraagt Opa.
Kleinzoon zegt: "Verdrietig is droevig zijn met huilen."
En hij trekt een droevig gezicht. Zonder tranen.
Dan de moeilijkste. Tevreden.
"Je bent tevreden als alles goed is en je helemaal jezelf kunt zijn." zegt Kleinzoon.
Zo.
Op je zesde al weten wat tevreden is. 
Wat heerlijk. 
Dan hoeft je het daarna alleen nog maar te zijn.

dinsdag 12 mei 2009

In een parallel universum

Ruik ik de diesel van de veerboot
Waait de wind door mijn haar
Zie ik een kiekendief hoog in de lucht zweven
Brandt de zon in mijn nek en op mijn neus
Kijken jouw blauwe ogen mij aan
Voel ik het schelpenpaadje onder mijn blote voeten
Proef ik de koffie die jij 's ochtends voor mij zet
Hoor ik een koekoek langs vliegen over de duinen
Prikt het gras in mijn oor
Schudt een lach in mijn buik
Zie ik zeehonden door jouw verrekijker
Glijdt het zand door mijn vingers
Rolt de branding in de verte op het ebstrand
Plakt de zonnebrandcrème op mijn huid
Voel ik jouw laatste zoen op mijn wang
Zie ik een zwaaiende arm steeds kleiner worden
Ruik ik de diesel van de veerboot

maandag 4 mei 2009

Rustpunt de Theepot

Wat doe je met plotselinge vrije dagen? Je belt naar je goede vriendinnen Pij en Irmie-Irmie en gaat daar heerlijk een weekend op het plaatelaand gitaarspelen, paardebloemen plukken, wijn drinken, slapen in de bedstee, fikkie steken, wandelen met de honden, appeltaart bakken, zingen, gras afsteken en buxushaagjes planten. En vooral genieten.










En de Woef zegt blaf

donderdag 30 april 2009

Koninginnedag 2009

Hoe een dag met zon en feest zo kan omslaan. Bij mij buiten werd het letterlijk bewolkt. En van binnen ook. Ik moet steeds bijna huilen als ik de koningin het woord slachtoffers hoor zeggen. Omdat zij bijna moet huilen.
Waarom doet iemand zoiets? Met welk doel? Aandacht? Nou, autochtone Nederlandse man van 38 zonder strafblad en niet bekend bij de GGZ, gefeliciteerd! U hebt uw aandacht. En vier vijf zes mensen vermoord.

Na een middag volgen van het nieuws een paar opvallende reacties:

Man op straat in Apeldoorn: "Ik erger me kapot. De hele feestvreugde verpest."
Verslaggeefster: "Dus uw primaire reactie is boosheid?"
Man: "Ja."

RTLNieuws met beelden van de koninklijke familie vlak na de aanslag: "Ze reageren toch heel menselijk.."

EénVandaag: "Krijgen we vanaf nu dezelfde strenge bewaking met gepantserde voertuigen als de Amerikaanse president?"
Deskundige: "Ja, maar die wordt echt bedreigd."

Albert Verlinde in Boulevard: "Wij zijn een programma met een mening dus wil ik laten zien dat we onze koninginnedag niet laten afpakken en daarom draag ik gewoon vrolijk oranje."

zondag 26 april 2009

Tijd, plaats en ruimte

Skypen met China en Amerika.
Ez in China zegt: "Wisten jullie al dat ik een feest ga geven voor mijn verjaardag?"
Ik zeg: "Hier of daar?"
Ez zegt: "Hier." "Of dus daar."
Ik zeg: "Ja, maar waar nou?"
Ez zegt: "Als ik hier ben, ben jij daar."
Ez zegt: "Kun je komen?"
Ik zeg: "s Ochtends heb ik al iets. Maar het is later bij jullie, he? Dus heb ik meer tijd om daar te komen.
KC in Amerika zegt: "Nee dan dus juist niet."
Ik zeg: "Oja."

The power of the walk

Hijgend en zwetend maar voldaan kom ik terug van mijn rondje. Mijn rondje. Wat klinkt dat al professioneel. En het was al mijn tweede rondje. Waarom heb ik dit niet eerder bedacht? Ok, wel honderd keer eerder bedacht, maar nooit gedaan. En daar zit het em in. Gewoon doen met die handel en je zult zien hoe fijn het is. Met een opzwepend muziekje (vandaag Metallica) lekker buiten in de frisse lucht, lopend langs bloeiende blauwe regen die door de hele straat geurt, langs het kanaal, door het groen, langs bootjes en mooie historische fabrieksgebouwen, over de brug en weer naar huis. Het is maar 20 minuten en ja het doet nu nog verrekte pijn, en het is niet echt rennen want dat vind ik te vreselijk, maar het is lekker! En gratis. En buiten. En het kan altijd.